“รอยยิ้ม” และ “ความสุข” ในงาน “วันเด็ก” ทั่วไทย
เด็ก เมื่อวันเสาร์ที่ 14 มกราคม ซึ่งเป็น “วันเด็กแห่งชาติ” ผมมีโอกาสไปเที่ยวงาน “วันเด็ก” ข้างบ้านเข้าอย่างบังเอิญได้เห็นความสุขของเด็กๆได้เห็นรอยยิ้มของพ่อแม่ผู้ปกครองที่พาเด็กๆมาเที่ยวงานแล้วก็อยากจะบันทึกไว้ เพื่อเป็นการยืนยันอีกครั้งหนึ่งว่า ผู้ใหญ่ไทยเป็นผู้ใหญ่ที่รักเด็กอย่างแท้จริง…ให้ความสำคัญแก่เด็กและอยากเห็นเด็กๆของเราเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีของบ้านเมืองในอนาคต ที่สำคัญ สิ่งที่ผมเห็นเมื่อเช้าวันเด็กในงานวันเด็กดังกล่าวทำให้ผมตระหนักอีกครั้งหนึ่งว่า แม้บ้านเมืองไทยของเรานี้จะยังคงเต็มไปด้วย “ความเหลื่อมล้ำ” และ “ช่องว่าง” ในเรื่องความรวย ความจนในเรื่องชีวิตความเป็นอยู่และอีกสารพัดเรื่อง ฯลฯ แต่สิ่งหนึ่งที่คนไทยเรามีเหมือนกันและไม่มีช่องว่างเลยก็คือ รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ ซึ่งสะท้อนความสุขที่เราได้รับจากการเกิดมาในผืนแผ่นดินที่เรียกว่า “ประเทศไทย” นั่นเอง ผมเพิ่งไปตระเวนงานวันเด็กล่วงหน้าตามห้างต่างๆเมื่อ 2 วันก่อน ได้เห็นรอยยิ้มและได้ฟังเสียงหัวเราะอย่างมีความสุข และสนุกสนานของเด็กๆที่น่าจะมีผู้ปกครองอยู่ในเกณฑ์รายได้สูง จึงสามารถมาเที่ยวห้างใหญ่ๆได้ ต่อมาเมื่อเช้าวันเด็กแห่งชาติผมพลัดหลงเดินเข้าไปในงานวันเด็กที่จัดโดย เขตบางกะปิ ซึ่งปีนี้มาเลือกจัดที่ ลานกีฬาพัฒน์ ซึ่งเป็นลานกีฬาและสวนสาธารณะขนาดเล็กแห่งหนึ่งของชุมชน เคหะคลองจั่น ห่างจากบ้านผมเพียงแค่ 1 กิโลเมตรเท่านั้น ตั้งอยู่ระหว่างหมู่บ้าน ทาวน์เฮาส์ ข่าวเด็ก ที่เรียกกันว่า การ์เดน อพาร์ตเมนต์ กับอาคารแฟลตต่างๆที่เรียกกันว่า “แฟลตคลองจั่น” หลายสิบอาคารพอดิบพอดี ผมจะไปเดินออกกำลังในสวนสาธารณะเล็กๆแต่ร่มรื่นแห่งนี้ทุกวันเสาร์ เพราะชอบที่เขามีเครื่องออกกำลังกายกลางแจ้งไว้บริการด้วยอีกหลายอย่าง เช่น เครื่องปั่นจักรยานอยู่กับที่, เครื่องโยกตัว, เครื่องหมุนตัว ไปจนถึงเครื่องนวดกระดูกสันหลังที่นวดแล้วหายปวดหลังอย่างชะงัด แถมยังมีสนามบาสเกตบอลอยู่ด้วย 2 สนาม เพื่อไว้บริการชาวชุมชนที่ชอบกีฬายัดห่วง ซึ่งก็จะมีมาเล่นกันพอสมควรในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ เขตบางกะปิก็มาอาศัยสนามบาสเกตบอลนี่แหละครับ เป็นสถานที่จัดงาน “วันเด็ก” ในนามของเขต เมื่อผมออกไปเดินตอนเช้าๆวันเสาร์ ตามความเคยชิน จึงได้เที่ยว “วันเด็ก” กับเขาด้วยอย่างไม่คาดฝัน ก็เลยถือโอกาสไปนั่งเก้าอี้พลาสติกที่ทางเขตนำมาตั้งไว้หน้าเวที เปิดงานนับร้อยตัว ร่วมพิธีเปิดงานและฟังคำปราศรัยของท่านผู้อำนวยการเขตร่วมกับเด็กๆและผู้ปกครองอื่นๆอยู่พักใหญ่ ผมคาดเดาว่าเด็กๆและผู้ปกครองน่าจะมาจากชุมชนบริเวณนี้ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นครอบครัวมนุษย์เงินเดือน หรือผู้ค้าขายเล็กๆน้อยๆ ที่เป็นประชากรหลักของแฟลตคลองจั่น เทียบรายได้ของครอบครัวเด็กๆเหล่านี้แล้วก็คงห่างไกลจากครอบครัวเด็กๆที่ผมเห็นตามห้างเมื่อวันก่อนหลายๆเท่า แต่ก็อย่างที่ผมเขียนไว้ตอนต้นแหละครับว่ารอยยิ้มของเด็กๆ และความสนุกของเด็กๆเหมือนกันหมดทั้งประเทศ ผมในฐานะคนแก่ที่เคยมีโอกาสร่วมงานวันเด็กครั้งแรกของประเทศไทย เมื่อ พ.ศ.2499 ยังจดจำความสุขที่ได้รับจาก “คุณครู” และ “ผู้ใหญ่” หลายคนในยุคโน้นมาได้จนถึงวันนี้
แนะนำข่าวเด็ก อ่านเพิ่มเติมคลิกเลย : จก.กช. เปิดค่ายภาณุรังษี OPEN HOUSE ร.ร.กองทัพบกอุปถัมภ์ จัดงานวันเด็ก